至玄

 

དེའི་རིག་ངོ་བསྐྱང་དུས་འདི་ལ་མངོན་ཞེན་ཨེ་ཡོད་གཤིས་ནོར་གྱི་དོགས་པ་ཨེ་ཡོད་སྙམ་ནས་རེ་དོགས་ཚབས་ཚུབ་མང་པོ་སྤེལ་བ་ནི་ཆུ་དྭངས་བའི་ནང་དུ་ཟླ་གཟུགས་དཀར་

ལྷག་གེ་འོང་དུས་དབྱུག་མདོང་གིས་རྙོགས་ནས་ད་ཟླ་བ་ག་རེད་ཟེར་བ་དང་འདྲ་བ་གོ་ལགས། ལུས་（ལས་）རླུང་འཁྲུགས་པ་དང་། སེམས་ཁ་དྭངས་དུབ་རྣམ་རྟོག་མང་ཉུང་སོགས་སྣ་ཚོགས་འོང་བ་ནི་རིག་ངོ་ཧ་ལམ་ཙམ་མཐོང་ཡང་ཉམས་ལེན་རྩལ་མ་རྫོགས་ཤིང་རིག་ཐོག་ཏུ་བརྟན་པ་མ་ཐོབ་པས་ལན་པས། རེ་དོགས་བྱེད་གི་མི་འདུག་པར་ག་ལེར་སོས་བརྡལ་ནས་བསྒོམ་ན་རིམ་གྱིས་སྐྱེད་ཐོན་རྒྱུ་རེད།

在保任其本覺面時，如果老想著“這裡有沒有實執，會不會有丟失本位的疑慮”衍生出諸多希懼惶恐不安哪，那就像澄淨水中月形正在明亮清楚顯出之時用棍棒去攪混它說，“咦，月亮在哪裡？”是一樣的道理。身的（業）氣的動蕩流竄，心上是靈爽（的空淨）或是疲困（的空朦）（二者界限分不清不明顯的空洞狀態）念頭多寡等等種種涌現，這是因為已經是大致上朦朧的見到了覺性面但是實修力度仍未圓滿，在覺性上還不得堅固之緣故，不要生諸期待希望與疑懼而緩慢的輕鬆的悠閒自在的禪修的話，（明晰的覺性面目）就會漸漸自然的生起冒出來。

དཔེར་ན་ལྷ་སར་འགྲོ་དུས་ལམ་མ་ནོར་བ་ཞིག་ཤེས་དགོས །དེ་ཤེས་རུང་མགྲོན་པོ་འགྲུལ་བ་གར་མཐོང་གི་རྗེས་སུ་འཁྱམས་ཀྱིན་བསྡད་ན་ལྷ་ས་རིག་དུས་ཡོད་རྒྱུ་མ་རེད་པས་བཅོས་བསྒྱུར་གཏན་ནས་མ་ཕོག་ན་ཡིན་འདུག

譬如要去拉薩就必須知道正確的途徑，知道了之後卻還隨跟着旅人同伴後面隨見到處遊走住住的話，那就很難見到拉薩了，所以絶對不要去改造（一路直追）才最重要，（多珠千語録中：གདངས་མངོན་གྱུར་གྱི་ཆ།རྣམ་རྟོག་དང་བྲལ་བ་འོད་གསལ་བའི་རྣམ་པ་ཅན་དེ་རིག་པ་ཨེ་རེད་ཟེར་བ་ནི་གཤིས་རང་བབས་བརྗོད་མེད་ཀྱི་ངང་དེ་ལ་བཅོས་བསྒྱུར་གཏན་ནས་མ་ཕོག་ན་ཡིན་འདུག，在輝光能量現前時，離諸念頭的那個具有光明的形態的那是明覺嗎？如果在那元始本然的狀態上全然確實沒有造作修整的話，那是的。）